کلبه ابهام(نگاه کن)

شاید سکوت شکسته شود

شاید قلم بر روی زمین بیفتد

نگاه کن می خواهم از شکسته های قلم

قلمی تازه تر بسازم...

نگاه کن می خواهم از خرده های شیشه

برای قلم جوهر بسازم.

روزی که تراشه های شیشه دست مرا می برد

و خون جاری می شود

و باز قلم خواهد نوشت و اسم تو را

فاش خواهد کرد...

نگاه کن

به صدای گریه های بی امان شب

به صدای سکوت پس از گریه های شب